Καλοκαίρι του 2013, προσγειώνεται στο Πεκίνο με μία αίσθηση αγωνίας και ενθουσιασμού. «Εισιτήριο σε έναν νέο κόσμο» μονολογεί. Μέσα σε μια βδομάδα πρέπει να διευθετήσει τραπεζικούς λογαριασμούς, να βρει σπίτι και να οργανώσει τη ζωή της πριν αρχίσουν τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο. «Αυτό το στοίχημα πρέπει να το κερδίσω» είπε η Ζωή Οικονόμου. Και το κέρδισε.
Πρόσφατα, επέστρεψε από την κινεζική πρωτεύουσα όπου παρακολούθησε εντατικά μαθήματα κινεζικής γλώσσας και κινεζικού Marketing στο University of International Business & Economics (UIBE), με ετήσια, κρατική υποτροφία σπουδών εκμάθησης της κινεζικής γλώσσας. «Έγινα πολίτης του Κόσμου» λέει η 31χρονη Ζωή στο chinaandgreece.com. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στο χώρο των Δημοσίων Σχέσεων για μεγάλη διαφημιστική εταιρεία, σε τουριστικό Πρακτορείο στο digital marketing και έχει δραστηριοποιηθεί στο άνοιγμα της κινεζικής τουριστικής αγοράς.
Η Κίνα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, από την περίοδο των σπουδών της στο Τμήμα «Περιβάλλοντος» του Πανεπιστημίου Αιγαίου αλλά και στο μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Θέμα της διπλωματικής εργασίας της, ήταν η «Θεώρηση του κινέζικου υπερπόντιου τουρισμού και η σημασία του για τον ελληνικό τουρισμό». Στην πορεία ξεκίνησε εντατικά κινέζικα στο Ινστιτούτο Κομφούκιος, πήρε το 2ο πτυχίο (HSK2) και τιμήθηκε με υποτροφία.
«Ούτε λεπτό δεν περνούσε ανεκμετάλλευτο» λέει περιγράφοντας την καθημερινότητά της εκεί. «Οκτώ το πρωί με πέντε το απόγευμα μαθήματα -οι καθηγητές μιλούσαν αποκλειστικά Κινέζικα – μετά διάβασμα μέχρι αργά. Τα Σαββατοκύριακα συζητήσεις με ντόπιους και ξένους που εργάζονται στην Κίνα, ταξίδια με Κινέζους φίλους και επισκέψεις στα σπίτια των γονέων τους στην ενδοχώρα για να κατανοήσω σε βάθος τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής τους. Η κινεζική οικογένεια παρουσιάζει ομοιότητες με την ελληνική. Τα παιδιά διαμένουν με τους γονείς μέχρι να παντρευτούν, οι γονείς αποταμιεύουν χρήματα για να τα βοηθήσουν να αγοράσουν σπίτι, ενώ βοηθούν και στο μεγάλωμα των παιδιών”.
«Σπάνια συναντούσα κάποιον να μιλάει αγγλικά, ακόμα και στην τράπεζα – η παντομίμα έγινε συνήθεια» συνεχίζει η Ζωή. «Παρά τις δυσκολίες, προσαρμόστηκα γρήγορα. Οι Κινέζοι είναι πρόσχαρος και ευγενικός λαός. Ειδικά όταν ακούει ότι είσαι Έλληνας, λάμπει το πρόσωπό του και θέλει με κάθε τρόπο να σε εξυπηρετήσει- ακόμα και οι ταξιτζήδες ενθουσιάζονταν και μου μιλούσαν με τα πιο θερμά λόγια για τη χώρα μας».
Αλεξάνδρα Τζαβέλλα
