Δημήτρης Ραπίδης
Η αδυναμία πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος τα τελευταία χρόνια έχει αποδομήσει την αξιοπιστία των παραδοσιακών εταιρειών δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα. Μία από τις λίγες εξαιρέσεις σχετίζεται με τις σωστές εκτιμήσεις του κέντρου ερευνών Bridging Europe. Με έδρα τις Βρυξέλλες, το Bridging Europe, ήταν το μοναδικό που προέβλεψε σωστά στις τέσσερις πιο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου του δημοψηφίσματος και του εύρους της επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Ο ιδρυτής του κέντρου αυτού, κ. Δημήτρης Ραπίδης, που είναι πολιτικός αναλυτής και επικοινωνιολόγος, μιλάει στο chinaandgreece.com για τη διαμορφούμενη πολιτική κατάσταση, καθώς επίσης και τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας-Κίνας και χωρών BRICS γενικότερα.
Σε αντίθεση με τις περρισότερες εταιρείες δημοσκοπήσεων, το Bridging Europe προέβλεψε σωστά. Που αποδίδεται αυτή η επιτυχία;
Η επιτυχημένη, στο μέτρο του δυνατού, εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου σε τρεις πολιτικές αναμετρήσεις (εκλογές Ιανουαρίου 2015 και Σεπτεμβρίου 2015, δημοψήφισμα Ιουλίου 2015) είναι προϊόν αξιοπιστίας και μεθοδολογίας. Η ομάδα του Bridging Europe αξιοποιεί και αξιολογεί συνεχώς τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για τις έρευνες γνώμης με στόχο την καλύτερη δυνατή αποτύπωση των τάσεων του δείγματος τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά και την μελέτη των συμπερασμάτων που εξάγονται σε βάθος χρόνου σε μια σειρά θεματολογικών ερωτημάτων και επιλογών δημόσιας πολιτικής.
Πώς αξιολογείτε αυτή τη στιγμή το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων σε επίπεδο πρόθεσης ψήφου;
Δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου, που σχηματικά οριοθετείται μεταξύ Ιανουαρίου-Ιουνίου 2016, είναι αφενός η κλιμακούμενη ανησυχία του εκλογικού σώματος για την πορεία της οικονομίας, αφετέρου η πίστη ενός σημαντικού τμήματος στην προσπάθεια της κυβέρνησης για διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Με μια πρώτη ανάγνωση, μπορεί τα δύο αυτά στοιχεία να φαίνονται αντιφατικά, ωστόσο διαμορφώνονται έπειτα από την επιρροή που ασκεί ένας τρίτος, εξαρτημένος παράγοντας (dependent variable), ο οποίος αφορά την κόπωση από την κακοδιοίκηση και τα πολλά και σύνθετα σκάνδαλα που έχουν σημαδέψει την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου από το 1980 και μετά, με ιδιαίτερη έμφαση στην οκταετία 2008-16.
Αναφορικά με την πρόθεση ψήφου, από τον Σεπτέμβρη του 2015 μέχρι και τον Ιούνιο του 2016, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί προβάδισμα έναντι της ΝΔ, παρά τα σχετικά χαμηλά ποσοστά συσπείρωσης του κόμματος, και το σταθερά υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με εξαίρεση το ΚΚ και την Χρυσή Αυγή, δεν κεφαλαιοποιούν, έστω και με μικρές θετικές αποκλίσεις, την ανησυχία της κοινωνίας για την οικονομία ή την όποια φθορά σημειώνει η κυβέρνηση.
Πώς αξιολογειτε τις σχέσεις Ελλάδας-Κίνας και την δυνατότητα προσέλκυσης νέων επενδύσεων μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στη Κίνα;
Οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας ήταν και είναι στενές, σε διαφορετικά επίπεδα και πεδία πολιτικής και συνεργασίας. Η εμβάθυνση των σχέσεων είναι απαραίτητη και για τις δύο πλευρές, με τα κοινή οφέλη από τις διμερείς σχέσεις να γίνονται διακριτά στο πέρασμα του χρόνου. Η ελληνική κυβέρνηση έχει επενδύσει στις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την Κίνα και επιχειρεί να συγκεκριμενοποιήσει τόσο τους τομείς όπου παρουσιάζονται ευκαιρίες, όσο και εκείνους που υπάρχει περιθώριο συνεργασίας. Η στενή συνεργασία με την Κίνα αναβαθμίζει τη θέση της χώρας εντός ΕΕ, και ενισχύει κάτι το οποίο αξίζει να συζητήσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια και προσοχή: ότι επενδυτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας αναλαμβάνονται από τρίτες χώρες εκτός ΕΕ, με τις άλλοτε ατμομηχανές της «ευρωπαϊκής οικονομίας» Γαλλία και Γερμανία να ασχολούνται μόνο με την διαχείριση του αποτυχημένου Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το πώς θα διατηρήσουν την ΕΕ και την Ευρωζώνη ένα χώρο συντηρητικών και τελικά ετεροβαρών οικονομικών συναλλαγών.
Σε τι μπορεί να ελπίζει η Ελλάδα απο τη συνεργασία με τις χώρες BRICS ;
Η Ελλάδα οφείλει πάντοτε να χτίζει σχέσεις συνεργασίας με τρίτες χώρες, ειδικά με εκείνους τους γεωπολιτικούς δρώντες που έχουν λόγο και ισχύ σε ένα πολύ-πολικό σύστημα διακυβέρνησης, όπως η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα. Η εμβάθυνση των διμερών σχέσεων με κάθε μία από τις χώρες αυτές ξεχωριστά θα αποβεί επωφελής για την χώρα, τόσο σε οικονομικό όσο και πολιτικό επίπεδο. Αρκεί να υπάρχει συνέπεια, διάρκεια, και σαφής στρατηγική σε βάθος χρόνου.
