Christina Lin
«Τώρα που με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού η Τουρκία ναρκοθέτησε την προσπάθεια του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ να πετύχει συνεργασία Ρωσίας-Ηνωμένων Πολιτειών για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, ο ρωσικός συνασπισμός ίσως επιδιώξει εναλλακτική συνεργασία περισσότερο με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και ίσως την Κίνα παρά με την Αμερική και την Τουρκία», υποστηρίζει η Ερευνήτρια του Κέντρου Διατλαντικών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο John Hopkins Δρ. Christina Lin σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Times of Israel. Η Δρ. Lin – η οποία έχει πρόσφατα παραχωρήσει συνέντευξη από chinaandgreece.com σχετικά με την Κίνα και το Ισλαμικό Κράτος – ανήκει στους πρώτους αναλυτές που έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το νέο διεθνές περιβάλλον μετά την δραματική επιδείνωση των σχέσεων Μόσχας – Άγκυρας. Κατά την άποψή της, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν έχει πλέον δώσει «πράσινο φως στους Ρώσους και Ιρακινούς πιλότους μαχητικών να καταρρίψουν τουρκικά αεροπλάνα πάνω από το Ιράκ, και καθώς Κίνα και Ινδία μελετούν το ενδεχόμενο συμμετοχής τους στη ρωσική συμμαχία, η κατάσταση στη Συρία και Ιράκ θα περιπλακεί σημαντικά».
Σύμφωνα με τον Δρα Christina Lin, ο Ερντογάν έχει ήδη επιχειρήσει στο παρελθόν να χρησιμοποιήσει την τουρκική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ ως εργαλείο για την επίτευξη των εκάστοτε στόχων της εξωτερικής του πολιτικής. Αντίστοιχη πολιτική ακολουθεί και μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου. Στην ανάλυσή της, η Δρ. Lin προχωρεί περισσότερο και κάνει έναν παραλληλισμό μεταξύ της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 και της τρέχουσας στρατηγικής της Άγκυρας. Η ίδια λέει χαρακτηριστικά: «Τώρα φαίνεται πως η Τουρκία επεκτείνει και πάλι την κυριαρχία της στη γειτονιά της πάνω από τη βόρεια Συρία – μέσω της απόπειρας δημιουργίας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων – καθώς και πάνω από Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ». Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ισχυρίζεται ότι το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες ωθούμενο από την Άγκυρα προς μια πολιτική εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων και όχι αξιών. Στη συνέχεια, η Δρ. Lin αναλύει τον δυνητικό αντίκτυπο αυτής της νέας πραγματικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και της Ρωσίας. «Ενισχύοντας τον ανταγωνισμό της με την Κύπρο, την Ελλάδα, την Αίγυπτο και το ιρακινό Κουρδιστάν, η Τουρκία οδηγεί κατά ειρωνικό τρόπο τις χώρες αυτές στο πλευρό της Ρωσίας στη Μεσόγειο», παρατηρεί.
