Καθώς η ελληνική κρίση συνεχίζεται και η απόσταση ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της δεν γεφυρώνεται, αναπτύσσονται διάφορα σενάρια για το μέλλον. Τα σενάρια αυτά δεν απορρέουν μόνον από τη διεθνή κάλυψη της κρίσης από τα ΜΜΕ, αλλά και από δηλώσεις που γίνονται από πολιτικούς. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας και ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος, για παράδειγμα, ανέφερε πρόσφατα: «Έχουμε άλλο πλάνο για να βρούμε λεφτά. Το plan Β είναι να υπάρξει χρηματοδότηση από άλλη πλευρά, που μπορεί να είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα ή άλλες χώρες». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας ενθαρρύνει την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή και προτείνει τον αναπροσανατολισμό των διεθνών σχέσεων της χώρας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Bild.
Σε μια περίοδο αβεβαιότητας και αστάθειας, είναι σχετικά εύκολο να αναπτύσσονται εναλλακτικές θεωρίες. Αλλά για να είναι μια επιχειρηματολογία ρεαλιστική, βασική προϋπόθεση είναι πρώτα να ζητείται η γνώμη των άλλων χωρών και έπειτα να εξετάζονται οι όροι ενός νέου δανεισμού από αυτές. Όσον αφορά την Κίνα, το Υπουργείο Εξωτερικών της δεν γνωρίζει το θέμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Πεκίνο είναι έτοιμο να υποστηρίξει εν μέρει την Αθήνα και το έχει ήδη πράξει κατά τη διάρκεια της κρίσης, αγοράζοντας κρατικά ομόλογα ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Παρόλα αυτά, ο ρόλος του είναι δευτερεύων και όχι πρωταρχικός. Η Κίνα ελπίζει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει από τις σημερινές δυσκολίες εντός ευρωζώνης. Δεν είναι έτοιμη να παρέμβει σημαντικά στην ελληνική κρίση και να θέσει σε κίνδυνο τις πολύ καλές σχέσεις τις με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία. Παράλληλα, πολύ δύσκολα θα αποφασίσει να χορηγήσει δάνεια σε μια χώρα η οποία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της πτώχευσης και ως εκ τούτου δε θα μπορεί να τα εξυπηρετήσει.
