Στην θεωρία, η Ελλάδα μπορεί να επενδύσει στην παραγωγή ελαιολάδου έτσι ώστε να αυξήσει τις εξαγωγές της προς την τεράστια κινεζική αγορά. Ωστόσο, τα νούμερα δείχνουν ότι η επίδοση της είναι πολύ χαμηλότερη σε σχέση με αυτή των ανταγωνιστών της εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, έρευνα του International Olive Council δείχνει ότι το 94% όλων των εισαγωγών ελαιολάδου στην Κίνα το 2015/2016 (από 1 Οκτωβρίου ως 31 Σεπτεμβρίου) προήλθε από κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ισπανία προηγείται με ποσοστό 81%, ακολουθεί η Ιταλία με 13% και η Ελλάδα με μόλις 2%. Το υπόλοιπο 4% προέρχεται από την Αυστραλία, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Τουρκία και την Πορτογαλία.
Γενικά, οι εισαγωγές ελαιολάδου στην Κίνα αυξήθηκαν κατά 12% την προαναφερθείσα χρονιά 2015/2016. Τους πρώτους μήνες της τρέχουσας, μάλιστα, παρουσιάζουν πολύ μεγάλη αύξηση που φτάνει στο 42%. Ωστόσο, παρά την τεράστια αυτή αύξηση, η Ελλάδα χάνει μία σημαντική ευκαιρία να αξιοποιήσει τo εξαιρετικό πλαίσιο των σινοελληνικών σχέσεων για να προωθήσει καλύτερα την παραγωγή ελαιολάδου στο εξωτερικό. Υπάρχουν δύο βασικές εξηγήσεις για την αποτυχία αυτή. Από τη μία πλευρά, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν καταστρέψει τη δημόσια εικόνα της Ελλάδας από το 2010 και μετά, επηρεάζοντας αρνητικά κάποιες φιλόδοξες προσπάθειες μάρκετινγκ του ιδιωτικού τομέα. Και από την άλλη, οι Έλληνες παραγωγοί αδυνατούν να ακολουθήσουν των παράδειγμα των Ισπανών και Ιταλών, καθώς, μεταξύ άλλων, νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από τις κυβερνήσεις.
