Δεν είναι συνηθισμένο να αποφασίζουν νέοι Κινέζοι φοιτητές να σπουδάζουν στην Ελλάδα και να ολοκληρώνουν το διδακτορικό τους σε ελληνικά πανεπιστήμια. Η Δρ. Wu Yue αποτελεί, σίγουρα, εξαίρεση. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στη παγκόσμια ιστορία, τη φιλοσοφία και τη διεθνή επικοινωνία στα Πανεπιστήμια του Πεκίνου και του Tsinghua αντίστοιχα, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα Όπως η ίδια εξηγεί στo chinaandgreece, «άρχισε μαθήματα ελληνικών από το 2003 και μετά παρακολούθησε θερινά προγράμματα ελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2004 και το 2005». Ένα χρόνο αργότερα, αφού πήρε το μεταπτυχιακό της «ήλθε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με σύσταση από το Ελληνικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Πεκίνου».
Στη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για την οποία έλαβε υποτροφία από το ΙΚΥ,η Δρ Wu διερεύνησε τις σινοελληνικές σχέσεις από το 1946 μέχρι το 1966. Συγκεκριμένα, όπως εξηγεί στο chinaandgreece, η μελέτη της επικεντρώθηκε «στην ελληνική στάση απέναντι στην Κίνα και τις πολιτικές σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών κατά τη διάρκεια αυτής περιούδου». Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου και της ανάλυσης λόγου, η Δρ. Wu εξέτασε την απεικόνιση της Κίνας στις ελληνικές εφημερίδες κατά τις περιόδους του κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου και του πολέμου της Κορέας (1946-1953), την εμπειρία και τις απόψεις των Ελλήνων επισκεπτών στην κομμουνιστική Κίνα (1956-1966), δοκίμια ταξιδιωτών, την πολιτική του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών τόσο προς τη Δημοκρατία της Κίνας όσο και προς τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, και τη σχέση μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.
Η έρευνα της Δρος Wu δείχνει ότι «η πολιτική στάση επηρεάζει έντονα τη στάση των ελληνικών εφημερίδων και των Ελλήνων επισκεπτών στην Κίνα. Η στάση υπέρ του Κουονμιτάνγκ και η αντικομουνιστική λογική ήταν πιο έντονες στην κεντροδεξιά Καθημερινή, λιγότερο έντονες στις κεντρώες εφημερίδες Βήμα και Ελευθερία, ενώ η αριστερή Αυγή είχε γραμμή υπέρ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Αυτή η διαφοροποίηση είναι εμφανής μεταξύ των φιλελεύθερων, κεντρώων, κεντροδεξιών και των αριστερών και κεντροαριστερών Ελλήνων επισκεπτών τη Κίνας». Σε επίσημο επίπεδο, όπως λέει η Δρ Wu, «οι ελληνικές κυβερνήσεις επέμειναν στην σκληρή εξωτερική πολιτική έναντι της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, ενώ σύμμαχός τους ήταν η Δημοκρατία της Κίνας. Το ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα, από την άλλη πλευρά, ζήτησε τη στήριξη του αντίστοιχου κόμματος της Κίνας για να κερδίσει τον πόλεμο των μέσων ενημέρωσης εναντίον των ελληνικών κυβερνήσεων ».
Ως εκ τούτου, η έρευνα δείχνει πως η ελληνική στάση και πολιτική έναντι της Κίνας ήταν πολύπλευρη στην πρώτη φάση του Ψυχρού Πολέμου. Σε τελική ανάλυση, αποκαλύπτει ότι η ιδεολογία επισκιάζει την αντικειμενικότητα ως προς τον τρόπο εκπροσώπησης της Κίνας στην ελληνική κοινή γνώμη, τα ΜΜΕ, τα κόμματα, ή το κράτος.
