Το Κίτρινο Βουνό είναι ίσως ο κατάλληλος προορισμός για όσους επιθυμούν να βρεθούν σε ένα μέρος της Κίνας το οποίο βρίσκεται μακριά από τις μεγαλουπόλεις και αρέσκονται στο να αναπνέουν καθαρό αέρα. Βρίσκεται στην επαρχία Anhui,απέχει από την Σαγκάη περίπου 500 χιλιόμετρα. Ακολουθώντας την συμβουλή των καθηγητών μας, κανονίσαμε να πάμε ένα γρουπάκι συμφοιτητών να το επισκεφθούμε για ένα Σαββατοκύριακο. Κλείσαμε εισιτήρια να πάμε με λεωφορείο. Απομακρυθέντες από τη Σαγκάη, το τοπίο άλλαξε. Από αυτό της μεγαλούπολης με τα ψηλά κτίρια, στην αγροτική πλευρά της Κίνας, καλλιεργήσιμα χωράφια, βουνά και μικρά χωριουδάκια με τσιμεντένια σπίτια. Μετά από 6 ώρες φτάσαμε σε ένα χωριουδάκι στους πρόποδες του βουνού, το οποίο ζει ως επί το πλείστον από τους τουρίστες οι οποίοι έρχονται εκεί να επισκεφθούν το Κίτρινο βουνό. Το όνομα του χωριού αυτού των 11000 κατοίκων είναι Tangkoucun. Αμέσως μόλις βγήκαμε από το λεωφορείο μας περικύκλωσε ένα πλήθος ταξιδιωτικών πρακτόρων, οι οποίοι κρατούσαν ταμπέλες με ονόματα ξενοδοχείων. Έχοντας ζήσει στην Κίνα ήδη ένα χρόνο, αποφασίσαμε να πάμε οι ίδιοι στα ξενοδοχεία τα οποία βρίσκονται δεξιά και αριστερά κατά μήκος του κεντρικού δρόμου του χωριού. Αφού παζαρέψαμε σκληρά, πράγμα το οποίο είναι τυπικό γιa τους τουρίστες στην Κίνα, βρήκαμε σε καλής κατηγορίας περίπου 3 αστέρων διπλά δωμάτια στην τιμή των 6 ευρώ το άτομο. Υπήρχαν εστιατόρια με πολύ καλό φαγητό και σέρβις, οι τιμές ήταν πολύ προσιτές.
Την επόμενη μέρα την αφιερώσαμε ολόκληρη επάνω στο βουνό. Το Κίτρινο Βουνό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μιa μικρή οροσειρά. Σχηματίστηκε κατά την διάρκεια της Μεσοζωικής εποχής δηλαδή γύρω στα 100 εκατομμύρια χρόνια πριν. Στους πρόποδες του βουνού υπάρχει πλούσια βλάστηση, η οποία φτάνει μέχρι και στα 1100 μέτρα υψόμετρο. Η κορυφή του βουνού φτάνει τα 1800-1900 μέτρα. Θεωρείται από την UNESCO Τοποθεσία Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Είναι πλέον από τους δημοφιλέστερους προορισμούς κυρίως για Κινέζους και ξένους τουρίστες. Εκτιμάται ότι κάθε χρόνο το επισκέπτονται κοντά στο ένα εκατομμύριο τουρίστες. Υπάρχουν δύο τρόποι να ανεβεί κάποιος στην κορυφή του βουνού. Ο ένας είναι ακολουθώντας μιας διαδρομή ειδικά φτιαγμένη ειδικά για ανάβαση, η οποία με μέτριας ταχύτητας περπάτημα και μερικά διαλείμματα να φωτογραφήσει κάποιος την όμορφη φύση, διαρκεί γύρω στις 2 ώρες. Σημαντική συμβουλή, ιδίως για τους καλοκαιρινούς μήνες, εφοδιαστείτε με νερό, όσο ανεβαίνετε υψομετρικά λόγω υγρασίας και ζέστης υπάρχει κίνδυνος αφυδάτωσης, η οποία θα προκαλέσει πονοκέφαλο. Ο δεύτερος και πιο εύκολος τρόπος να φτάσει ο επισκέπτης στην κορυφή του βουνού είναι με τελεφερίκ, το οποίο κοστίζει γύρω στα 10 ευρώ. Η διαδρομή του κρατάει γύρω στα 10-15 λεπτά. Εάν κάποιος επιλέξει να ανέβει με το τελεφερίκ θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει το τοπίο χωρίς κούραση και από ψηλά. Εμείς επιλέξαμε να ανέβουμε με τελεφερίκ, και να κατέβουμε με τα πόδια. Ανεβαίνοντας, η θέα ήταν πανέμορφη, καθώς το βουνό αποτελείται από βράχους οι οποίοι σχηματίζουν διάφορα σχήματα, το χρώμα τους είναι μπέζ κιτρινωπό.
Φτάνοντας επάνω στο βουνό, υπάρχει χάρτης ο οποίος καθοδηγεί τους επισκέπτες στα τεχνητά μονοπάτια τα οποία οδηγούν στους διάφορους βράχους του βουνού, των οποίων τα ονόματά έχουν παρθεί από μύθους. Για παράδειγμα η κορυφή του Ιπτάμενου Δράκου, η κορυφή του Μωβ Συννέφου κτλ. Είναι όντως αξιοθαύμαστο το πώς η φύση στην πάροδο εκατομμυρίων χρόνων σχημάτισε ένα τόσο όμορφο τοπίο. Ένα άλλο φυσικό φαινόμενο το οποίο επίσης αφήνει άφωνο τον επισκέπτη, και το οποίο είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε, είναι η ονομαζόμενη από τους ντόπιους «θάλασσα από σύννεφα». Συνήθως το φαινόμενο αυτό συμβαίνει είτε τους φθινοπωρινούς μήνες ή κατά τη διάρκεια της άνοιξης. Τα σύννεφα βρίσκονται σε χαμηλότερο υψόμετρο από την κορυφή του βουνού, δίνοντας την εντύπωση ότι οι βράχοι είναι νησάκια μέσα στα σύννεφα. Τέλος ένα άλλο θαύμα της φύσεως το οποίο εντυπωσιάζει τον επισκέπτη του Κίτρινου Βουνού είναι τα πευκόδεντρα τα οποία φυτρώνουν και υπάρχουν για αιώνες στην κορυφή. Κάποια από αυτά έχουν το δικό τους όνομα προερχόμενο και αυτό από ιστορίες και μύθους. Περάσαμε ολόκληρη την ημέρα επάνω στο βουνό για περίπου 6 ώρες, ο αέρας ήταν τόσο καθαρός, πραγματικά αξίζει για τον καθένα να ζήσει αυτή την εμπειρία.
Υπήρχαν πολλά ταξιδιωτικά γκρουπ από κινέζους προερχόμενα από διαφορετικές πόλεις, για να ξεχωρίζουν σε ποιο γκρουπ ανήκαν και έτσι ώστε να μην απομακρυνθεί κάποιος από το δικό του γκρουπ, φορούσαν ξεχωριστού χρώματος καπελάκια. Ήταν όλοι φιλικοί και μας έδειχναν τον δρόμο εάν χανόμασταν κάπου, επίσης μας ζητούσαν να βγάλουμε φωτογραφίες. Είχαμε, αργότερα, την ευκαιρία να πιάσουμε κουβέντα με αυτούς και να εξασκήσουμε τα κινέζικά μας. Τους έκανε μεγάλη εντύπωση το ότι ταξιδέψαμε μόνοι μας και βρεθήκαμε εκεί. Υπάρχουν και μαγαζάκια με σουβενίρ και βιβλιαράκια στα αγγλικά στα οποία αναγράφονται λεπτομέρειες για την ιστορία του βουνού. Μπορεί κάποιος εάν το επιθυμεί να διανυκτερεύσει επάνω στο βουνό, σε 5 αστέρων ξενοδοχεία, οι τιμές σε αυτά σίγουρα είναι υψηλές, φτάνουν και μέχρι 100 ευρώ για ένα δωμάτιο δύο ατόμων. Παρόλα αυτά τι πιο όμορφη εμπειρία από το να ξυπνάς στον καθαρό αέρα με θέα! Τέλος υπάρχουν ντόπιοι καλλιτέχνες οι οποίοι ζωγραφίζουν το τοπίο, κάποιοι από αυτούς πουλάνε τις ζωγραφιές τους, άλλοι ζωγραφίζουν πορτρέτα των τουριστών με φόντο την θέα. Μερικοί από αυτούς ζουν κάνοντας αυτό καθημερινά. Το πόσο μακριά από την αγχώδη ζωή των πόλεων ζούνε αυτοί οι άνθρωποι μου προκάλεσε ένα αίσθημα θαυμασμού!
Αφού θαυμάσαμε το τοπίο και περπατήσαμε να δούμε την θέα σε όσες περισσότερες μεριές και γωνίες της κορυφής προλάβαμε, προτού νυχτώσει αρχίσαμε να πεζοπορούμε προς τους πρόποδες του βουνού. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα από την κορυφή του βουνού, πράγμα το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενα των ντόπιων είναι φαντασμαγορικό. Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη, το μονοπάτι που οδηγεί από και προς την κορυφή του βουνού είναι φτιαγμένο με πολλά σκαλάκια και στενάκια, επιτρέπει επίσης στον επισκέπτη να μπορεί να φωτογραφίσει το τοπίο, κάνοντας ταυτόχρονα ένα διάλειμμα για ξεκούραση. Παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν ντόπιοι αχθοφόροι οι οποίοι είτε ανέβαιναν είτε κατέβαιναν το βουνό, έχοντας στους ώμους τους κοντάρια στα οποία δεξιά και αριστερά είχαν τεράστιους σάκους γεμάτους με φρούτα, μπουκάλια νερό ή καυσόξυλα. Ρώτησα κάποιον από αυτούς για ποιο λόγο μετέφερε με τα πόδια τόσο βαρύ φορτίο, μου απάντησε ότι έτσι μεταφέρονται οι προμήθειες επάνω στο βουνό. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο ευκίνητος και σε καλή κατάσταση έδειχνε για την ηλικία του. Επίσης, ένιωσα κάποιον θαυμασμό προς τους ντόπιους της περιοχής, οι οποίοι επέλεξαν να μεταφέρουν οι ίδιοι τα πράγματα επάνω, προστατεύοντας και διατηρώντας τη φύση όσο πιο ανέγγιχτη από την ανθρώπινη παρουσία.
Φτάσαμε στους πρόποδες του βουνού όταν ήδη πια είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος. Από εκεί πήραμε ταξί γιά το Tangkoucun, στο οποίο πήγαμε να φάμε, και το βράδυ κάναμε βόλτα στο χωριό. Οι ντόπιοι, συνηθισμένοι λόγω του τουρισμού που έρχεται να επισκεφθεί το Κίτρινο Βουνό, ήταν ευγενικοί. Μέσα από το χωριό περνάει ένα ποτάμι και αριστερά και δεξιά από τις όχθες του βρίσκονται όλα τα εστιατόρια και μπαράκια. Την άλλη μέρα πήραμε το λεωφορείο να επιστρέψουμε στην Σαγκάη. Σίγουρα θα ήθελα να περάσω άλλη μια μέρα επάνω στο Κίτρινο Βουνό, του οποίου το τοπίο είναι τόσο ξεχωριστό και μοναδικό. Θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη τουλάχιστον για ένα τετραήμερο . Εκτός του βουνού επίσης αξίζει μια περιήγηση στα κοντινά χωριουδάκια, να γνωρίσει κάποιος από κοντά τους κατοίκους της επαρχίας του Anhui.
Στέφανος Λαού
